از زمستان او به بهارِ او

 نظیفه سادات مؤذن(باران)

 با پاهای برهنه بندگی‌ات، تا سرای مولای بنده‌نواز، سراسیمه دویده‌ای. هنوز باورت نیست که به مکه قدم نهاده‌ای؟!...