چقدر خسته بود زهرا

 پانته آ صفایی

 غروبی تلخ و گرفته، غریب ترین شامگاه تاریخ را می سرود. خورشید در حاشیه‌ی دری شکسته عشق را به تماشا ایستاده بود. و کبودی گونه‌های یاس محمد(ص)، کبودی تاریخ پس از پیامبر را گواهی می‌داد...