مسافر سبز

 رقیه ندیری

 به سمت آسمان آبی، که نمی‌دانم کجاست...

 از وقتی یادم می‌آید این‌تو نشسته‌ام و سایه‌ها را تماشا می‌کنم. آتش پشت سرم از رمان‌های دور روشن است. آتشی که کمی از سرما و سیاهی را می‌بلعد و روشنی را به چشم‌هایم می‌ریزد...