کلمات هم مثل ما آدم‌ها قد می‌کشند

دفترها روی میز، دیکته. معلم، نفس‌زنان مثل همیشه با تأخیر وارد کلاس شد. صدای نماینده‌ی خودشیرین‌ِ کلاس تا انتهای ظرفیت بلند شد که: «برپا، عه، نه. ببخشید، برجا!» معلم: «بشینید بچه‌ها، دفترها روی میز، آماده، می‌خوام دیکته بگم» ...