مانند دیگران

  محدثه رضایی

  سبکبال تر از همیشه گام بر می داشت. آن قدر پول هایش را پس انداز کرده بود و آنقدر از خورد و خوراک خود و زن و بچه اش زده بود، تا توانسته بود این عبا را بخرد. به قول پسر کوچکش  مثل لحاف کرسی گرم و نرم بود...