یادداشت‌های یک زایر میر مهربان

 علی مهر

 کتاب دعا در دستش بود؛ اما نگاهش به جلو خیره بود. حال خوشی داشت. در عالم دیگری سیر می‌کرد و زیر لب زمزمه می‌کرد: «آقا مهربونه...»...